Δείτε την ιστορία και των 5
Η Πέτρα του Πεπρωμένου (Stone of Destiny)
Το κειμήλιο εκλάπη το 1950 από το Αββαείο του Γουέστμιστερ από 4 Σκωτσέζους φοιτητές. Στην συγκεκριμένη πέτρα γονάτιζαν οι Σκωτσέζοι βασιλιάδες στην τελετή ενθρόνισης τους, στο Αββαείο του Σκόουν στη Σκωτία και το κειμήλιο μεταφέρθηκε συμβολικά το 1296 από τον βασιλιά Εδουάρδο και την κατάκτηση της Σκωτίας από την Αγγλία.
Η ιστορική ταυτότητα του αντικειμένου δεν έχει εξιχνιαστεί πλήρως, ενώ ο μύθος λέει ότι ο απόστολος Ιάκωβος την χρησιμοποίησε για μαξιλάρι. Οι φοιτητές παρακινήθηκαν από πατριωτικά κίνητρα, ωστόσο η ιερή πέτρα έσπασε κατά την μεταφορά. Το αντικείμενο βρέθηκε μετά από 1 χρόνο, τυλιγμένο σε μια σημαία της Σκωτίας, στο Αββαείο του Άρμπροαθ και επέστρεψε στο Γουέστμιστερ για την ενθρόνιση της Βασίλισσας Ελισάβετ το 1953. Η βρετανική κυβέρνηση έδωσε το “πράσινο φως” για την επιστροφή της Πέτρας το 1996, υπό τον όρο ότι θα χρησιμοποιείται για τις μελλοντικές ενθρονίσεις στο Γουέστμιστερ. Σήμερα φυλάσσεται στο Κάστρο του Εδιμβούργου.
Τα σημειωματάρια του Γουόλτ Γουίτμαν
Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο συγκεντρώθηκαν από την Βιβλιοθήκη του Κονγκρέσσου πολύτιμα βιβλία προκειμένου να μεταφερθούν σε ασφαλές σημείο, έξω από την Ουάσινγκτον. Ανάμεσα σε αυτά, 10 σημειωματάρια του μεγάλου ποιητή Γουόλτ Γουίτμαν (1819-1892). Τα βιβλία χάθηκαν και θεωρήθηκε ότι κλάπηκαν.
Τα σημειωματάρια περιείχαν κείμενα μεγάλης λογοτεχνικής και ιστορικής αξίας, όπως προσχέδια για τα ποιήματα ή σημειώσεις από την εποχή που ο Γουίτμαν υπηρέτησε ως νοσοκόμος στα χρόνια του Αμερικανικού Εμφυλίου.
Tα σημειωματάρια βρέθηκαν το 1995 σε μια δημοπρασία. Για την ακρίβεια, ένας άνδρας προσπάθησε να πουλήσει 3 από αυτά, τα οποία κληρονόμησε από τον πατέρα του και φυσικά κατασχέθηκαν. Τα υπόλοιπα όμως ακόμη αναζητούνται.
Η αυθεντική φωτοτυπία της Χάρτας των Δικαιωμάτων.
Μετά το τέλος της Αμερικανικής Επανάστασης ο Πρόεδρος Τζορτζ Ουάσινγκτον είχε 13 χειρόγραφα αντίγραφα της περίφημης Χάρτας των Δικαιωμάτων του 1789, ισάριθμα με τις τότε πολιτείες του νεοσύστατου κράτους. Στο τέλος του αμερικανικού εμφυλίου, ένας στρατιώτης των Βορείων , έκλεψε ένα από αυτά τα χειρόγραφα στην Βόρεια Καρολίνα και το πούλησε, μάλλον εν αγνοία του έναντι 5 δολλαρίων.
Το 1920 ένας άνδρας προσπάθησε να πουλήσει το αντικείμενο στην Πολιτεία της Βόρειας Καρολίνας, αλλά οι φορείς αρνήθηκαν την συνδιαλλαγή, καθώς το αντικείμενο θεωρήθηκε (δικαίως) δημόσια περιουσία. Το 1995 επίδοξος πωλητής ξεκίνησε επαφές με την Πολιτεία αλλά και μουσεία. Τον πρόλαβε όμως το FBI που κατέσχεσε το έγγραφο, ενώ η ετυμηγορία του δικαστηρίου δικαίωσε την Βόρεια Καρολίνα.
Ο θησαυρός της Λυδίας
Η τουρκική κυβέρνηση μήνυσε το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης το 1987 και κατάφερε το 1993 να επιβάλλει την επιστροφή μιας έκθεσης αρχαιολογικών αντικειμένων από το βασίλειο της Λυδίας, που μεσουρανούσε στην Μικρά Ασία κατά τον έκτο αιώνα π.Χ, στο μουσείο της Ουσάκ. Σύμφωνα με τους Τούρκους, τα αντικείμενα αφαιρέθηκαν από το έδαφος της Τουρκίας από τυμβωρύχους τη δεκαετία του 60.
Ωστόσο, το 2006 ανακαλύφθηκε πως ένα εκθέμα ήταν πλαστό! Η έρευνα αποκάλυψε πως ο διευθυντής του Μουσείου το πούλησε σε ιδιώτες για να αποπληρώσει χρέη από τον τζόγο. Το 2012 το αυθεντικό αντικείμενο
(μια χρυσή καρφίτσα) βρέθηκε σε μια συλλογή στη Γερμανία και επιστράφηκε στην Τουρκία.
Η Μόνα Λίζα
Ίσως η πιο γνωστή ιστορία.
Το περίφημο πορτραίτο του Ντα Βίντσι κλάπηκε από το Λούβρο το 1911. Η κλοπή ήταν μυστήριο για πάνω από 2 χρόνια, καθώς στο τέλος του 1913 ένας έμπορος τέχνης στη Φλωρεντία δέχθηκε ένα γράμμα από άνδρα που ισχυριζόταν πως είχε στην κατοχή του τον πίνακα. Ζητούσε την επιστροφή του στην Ιταλία, από όπου ο Ναπολέων τον είχε κλάψει. Φυσικά έκανε λάθος, καθώς ο πίνακας βρισκόταν στα χέρια των Γάλλων μοναρχών από τα μέσα του 16ου αιώνα, δηλαδή πάνω από 200 χρόνια πριν τη γέννηση του Γάλλου στρατηλάτη!
Ο κλέφτης, ονόματι Ουφίτζι Περούτζια, αφελώς πίστευε πως η αγνή, πατρωτική του πράξη θα ανταμειβόταν. Αντ΄αυτού καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση και ο πίνακας, φυσικά, επέστρεψε στο Λούβρο.
